Það er að koma febrúar!

Jæja veikindum er vonandi lokið. Þegar Brynhildur var rétt farin að jafna sig, þá veiktist Benni. Hann fékk 40 stiga hita og var heima frá mánudegi og fór í skólann á fimmtudag. Við Sverrir erum með bullandi kvef, en það er víst ekki talið með.

Ég er byrjuð í skólanum á fullu, það gengur hægt að læra. Þetta er aðeins meira en síðast. Ég ætlaði að vera rosa dugleg og nota morgnana til að læra en ég las einhverstaðar að eftir 37. viku á meðgöngu ætti að hvíla sig eins mikið og maður getur. Ég tók það bókstaflega og hvíli mig mikið. En ég næ þó að klára verkefnin á réttum tíma.

Um helgina var Sverrir á næturvöktum og það þýddi að ég var ein mest alla helgina með krakkana. Á laugardagsmorgunin sat ég í ruggustólnum góða, með svo mikla samdráttaverki að ég var nærri búin að vekja Sverri eða hringja í mömmu (eins og hún gæti gert eitthvað) og byðja hana að koma og hjálpa mér. En þetta gekk yfir, ég klæddi börnin og fór til Siggu frænku, og var þar í tvo, þrjá tíma. Síðan fór ég til Esterar (hún átti afmæli) og þá var ég hressari og gat hakkað í mig tertum.

Strákarnir berjast um að leika við Óðin (son Esterar), hann er að verða sjö ára. Þegar Ásbjörn kemur einn með mér þangað þá leika þeir sér saman, en þegar Benni er með þá er Ásbjörn útundan og Benni og Óðin ná vel saman. Ásbjörn er búin að eiga svolítið bágt, ég held að hann viti að annað barn er að koma og þá verður hann ekki lengur litli strákurinn. En við verðum að vera duglegri að vera með honum, og láta hann fá alla athyglina. Hann þarf á því að halda held ég.

Jæja ég verð að fara halda áfram að læra. Og lofa að vera duglegri við að blogga.

Igga